Сензорна афазија

Сенсорната афазија се карактеризира со губење на способноста за разбирање на оралниот говор. Со таква повреда, физиологијата на слухот не е скршена и пациентот совршено го слуша апсолутно сè што му е кажано, но тој не може да го протолкува она што го слушнал.

Причини и симптоми на сензорни афазија

Сензорна афазија се јавува кога кортикалниот дел од аудитивниот анализатор е оштетен. Овој патолошки процес е локализиран во регионот на горниот темпорален лобус на церебралниот кортекс. Експертите утврдија многу причини за појава на овој вид на болест.

Практично сите сензорни форми на афазија се предизвикани од:

Некои типови психички нарушувања, исто така, предизвикуваат развој на нарушувања во перцепцијата на оралниот говор. Многу често, сензорни афазија се јавува по мозочен удар .

Човек кој страда од овој проблем може да зборува, но само белешки на зборови, меѓу себе немаат врска. Во овој случај, оваа состојба е проследена со изразена моторна активност и зголемена емоционалност. Пациент со сетилна афазија во повеќето случаи може да ги исполни едноставните барања (седнува, бран со раката, да ги затвори очите), па дури и да гори со едноставни едноставни monosyllables, но тој не го разбира значењето и значењето на барањата и зборовите.

Речиси е невозможно да се разбере лице со овој проблем. Читањето и пишувањето од нив се грубо прекршени, иако во некои случаи функцијата за бришење останува. Сензитивна афазија може да има симптоми како што се:

Третман на сензорни афазија

До денес, медицината верува дека третманот на сетилната афазија во речиси сите случаи е бесмислен. Но, како што покажува практиката, остварувањето на позитивни резултати е можно, сепак, само во благи форми на развој на болеста и овој процес ќе го преземе за неколку години.

Синдромот на сензорна афазија се третира со помош на логопед-афазиолог. Започнете да ги спроведете веќе во следната недела по мозочен удар или неколку дена по опоравувањето кај други болести. Многу е важно во текот на терапијата да не се поправи вниманието на пациентот на неговиот дефект, да се охрабрат дури и најмалите успеси и да се воспостави размена на информации помеѓу него и докторот.