Женска утроба

Женската матка е шуплив, непаренден орган, во кој фетусот се развива од моментот на зачнување до раѓање. Се наоѓа во средишниот дел на празнината на малата карлица, зад мочниот меур и пред ректумот. Во својата форма овој орган наликува на круша.

Кои се анатомските карактеристики на структурата на матката?

Денес, можеби, секоја девојка знае како изгледа матката. Во структурата на женската матка се разликуваат дното, телото и вратот. Дното е најконвексниот дел од телото, кој непречено поминува низ телото.

Телото на матката има конусна форма и одговара на средниот дел на органот. На дното телото на матката минува во грлото на матката. Делот од цервиксот кој се протега малку во вагината се нарекува вагинален.

Женската матка има мали димензии и маса. Должината е во просек 7-8 см, а тежината може да достигне 30-50 г. Во исто време, по раѓањето, овие параметри малку се зголемуваат. Во бременоста, поради еластичноста на утерусните ѕидови, нејзините димензии можат да се зголемат до 30 см во висина и ширина до 20 cm.

Кои болести се најчести кај жените и како тие можат да бидат откриени навремено?

Болестите на женскиот репродуктивен систем обично се нарекуваат гинеколошки или женски болести на матката. Најчесто, на додатоците и јајниците се засегнати.

Со цел навремено да се утврди присуството на патологија и што е можно поскоро да се види лекар, секоја жена треба да ги знае т.н. знаци на гинеколошки заболувања. Повеќето од нив се јавуваат веднаш по инфекцијата ( ендометритис , ендометриоза ).

Најчесто, главните симптоми на гинеколошки заболувања се:

Во овој случај, во некои случаи, може да се дијагностицира природата и видот на секретите.

Превенција на гинеколошки заболувања

Со цел да се спречи развојот на женски (гинеколошки) болести на матката, секоја девојка мора да набљудува одредени правила на хигиена, бидејќи таа не е доктор. во спротивно тоа води кон развој на заразни болести.

Покрај тоа, клинички докажано дека механизмот за активирање на развојот на женските болести се стрес, замор, кршење на дневната рутина. Токму овие фактори доведуваат до хормонски неуспеси, што пак предизвикуваат развој на патологија.